Θεωρώ υποχρέωση να αναφερθώ σε έναν καταπληκτικό κιθαρίστα της Blues (και όχι μόνο) που δυστυχώς δεν έτυχε της απαιτούμενης αναγνώρισης που του άξιζε, καθώς η μετριοφροσύνη και η ταπεινότητα του τον κράτησαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δίνοντας του τελικά την αντιφατική ετικέτα του «καλύτερου άγνωστου κιθαρίστα στον κόσμο». Το παίξιμο του είναι ο απόλυτος συνδυασμός τεχνικής και ευαισθησίας, καταφέρνοντας ο ήχος της φθαρμένης Telecaster του να βγαίνει άλλοτε σπαραχτικός και άλλοτε να μετασχηματίζετε σε ένα γρήγορο παιχνίδι χορού σε όλη την διαδρομή της ταστιέρας προσπαθώντας με το παίξιμο του να αποσπάσει και το τελευταίο ντεσιμπέλ ήχου που παράγει το ξύλο και το ατσάλι.Είναι ο ήχος που (ενέπνευσε και επηρέασε καθοριστικά αρκετούς μεταγενέστερους κιθαρίστες, Jeff Beck, Danny Gatton, Billy Gibbons των ZZ Top) συνδυαζόμενος με την απλή, ήρεμη φωνή του φτάνει σε ένα αποτέλεσμα τέλειας μουσικής αρμονίας.Το διπλό άλμπουμ "Sweet Dreams Anthology " όσο και το " Second Album" είναι τα απόλυτα δήγματα της μουσικής του Roy Buchanan που ανεπιφύλακτα θα σας πρότεινα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου