Janis Joplin - Maybe (1969) Frankfurt, Germany

James Blunt -"Goodbye My Lover" και Γιωργάκης

Το πρώτο album  "Back To Bedlam" του James Blunt το 2004 στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία καθώς  σκαρφαλώνει στα βρετανικά charts και γίνεται η απόλυτη επιτυχία της χρονιάς πουλώντας πάνω από 11 εκατομμύρια αντίτυπα, σπάζοντας  κάθε ρεκόρ πωλήσεων, αποσπώντας 4 διεθνή βραβεία και 5 υποψηφιότητες για Grammy.Το "You're Beautiful"οσο και το "Goodbye My Lover" είναι τα δυο κομμάτια του album που ξεχωρίζουν με τον ιδιαίτερο ρυθμό τους καταφέρνοντας να συνδυάσουν Pop, Rock αλλά και Folk στοιχεία.Δυστυχώς ο πολλά υποσχόμενος James Blunt στο επόμενο album "All the Lost Souls" (2007) δεν κατάφερε να μας αποδείξει τίποτα με αποκορύφωμα "Some Kind of Trouble" (2010) που είναι γεμάτο ασφυκτικά από αδιάφορες pop τσιχλόφουσκες.
Στην τρελή μου φαντασία πάντως  θα μπορούσα να δω τον James Blunt στο κίνημα των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα με το πιάνο του στο προαύλιο της βουλής με μια τεράστια μικροφωνική εγκατάσταση να τραγουδά στον Γιωργάκη το "Goodbye my lover" ως ένδειξη αγάπης (συνήθως οι βλάκες είναι και αγαπητοί) και αποχωρισμού,αποχαιρετισμού.Το βιντεάκι σας δίνει το κλίμα της φαντασίωσης.

  

 

Chuck Berry - You Can Never Tell & Pulp Fiction

robbie williams me and my monkey

1. How Peculiar
2. Feel
3. Something Beautiful
4. Monsoon
5. Sexed Up
6. Love Somebody
7. Revolution
8. Handsome Man
9. Come Undone
10 Me & My Monkey
11. Song 3
12. Hot Fudge
13. Cursed
14. Nan's Song

Μίκης " Ο μάγος της φυλής "

Γιατί άραγε τελευταία με πιάνει με τον "μάγο της φυλής" Μίκη μια αναγούλα συνάμα με μια ακαθόριστη  αίσθηση γλίτσας? Είναι που μου βγαίνει άθελα και συνειρμικά η λέξη "καπηλεύομαι"? Είναι που σιχάθηκα τους εθνοπατέρες γενικά? Είναι που δεν αντέχω να ξανακούσω το Μαουτχάουζεν? 'Η μήπως είναι το ότι νομίζει πως καταντήσαμε να κεντρίζεται η αντίληψη μας μόνο με τον άτσαλο επαναστατικό του λόγο?                         

Supertramp - Words Unspoken

Κάνουν την εμφάνιση τους το 1970 με ένα ομότιτλο άλμπουμ και χαρακτηρίζονται για τα μουσικά  δεδομένα της εποχής ως ένα καταπληκτικό βρετανικό progressive rock συγκρότημα πολλών προϋποθέσεων που στην πορεία τους καθώς χάνουν  δυο από τα μέλη τους (Robert Millar και Richard Palmer) μεταλλάσσονται στους Supertramp του Breakfast in America κ.λπ. Το συγκεκριμένο άλμπουμ που δεν καλύπτεται από την μεταγενέστερη ανάγκη εμπορευματοποίησης αλλά μόνο από μια καθαρόαιμη μουσική, στιχουργική έκφραση, δίνει ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα που δεν θυμίζει σε τίποτα τους Supertramp που ξέρουμε. Έχω την εντύπωση ότι μετά από αυτό το άλμπουμ εξαργύρωσαν το "όνειρο" στο όνομα της εμπορικότητας.Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο κιθαρίστας Richard Palmer πήγε ως στιχουργός στους King Crimson.

Nick Cave & The Bad Seeds - Into My Arms - Red Right Hand