Marianne Faithfull - Crazy Love

"Find what you love and let it kill you"  Charles Bukowski

Iron Butterfly- Metamorphosis (1970)

01  Free flight
02  New day
03  Shady lady
04  Best years of our life
05  Slower than guns
06  Stone believer
07  Soldier in our town
08  Easy rider (Let the wind pay the way)
09  Butterfly bleu

Iron Butterfly - Butterfly bleu από tirakoukos

Dead Can Dance- Into The Labyrinth (1993)

1. Yulunga (Spirit Dance)
2. The Ubiquitous Mr Lovegrove
3. The Wind That Shakes The Barley
4. Τhe Carnival Is Over
5. Ariadne
6. Saldek
7. Towards The Within
8. Tell Me About The Forest 
9. The Spider’s Stratagem
10. Emmeleia
11. How Fortunate The Man With None      


Αν προσπαθήσεις μουσικά να τούς ταξινομήσεις, το πιθανότερο είναι να χαθείς σε κάτι που δεν περιγράφεται με ακρίβεια, καθώς ο ήχος τούς είναι ένα κράμα μουσικών επιρροών, που άλλοτε σου δημιουργεί την αίσθηση του απόκοσμου και άλλοτε πάλι σε ταξιδεύει στον κόσμο των αισθήσεων διατηρώντας πάντα μια κοινή αναφορά στην συνθετική τους αντίληψη που ενώ διαφοροποιείται με τα χρόνια δεν μεταλλάσσεται.  Το λέω αυτό καθώς είχα την τύχη να τούς απολαύσω προ μηνών στο Θέατρο Γης σε μια καταπληκτική "μυστηριακή" συναυλία διαπιστώνοντας ότι παρά την δεκατετράχρονη απουσία τούς διατηρούν μουσικά το συστατικό του αναλλοίωτου ταξιδιάρικου μαγικού ύφους. Η χαρακτηριστική φωνή του Brendan Perry, όσο και η καθηλωτικά απόκοσμη φωνή τής Lisa Gerrard να κάνει ανυπέρβλητα περάσματα σε ελάσσονες κλίμακες, με μια ισορροπία φωνής και οργάνων, σε μια απόλυτη αρμονία με τον φυσικό χώρο (βράδυ, Νταμάρι Τριανδρίας,αεράκι με φόντο τον φωτισμένο βράχο) σου δημιουργούσε την αίσθηση του " φεύγα ".
Το νέο τους άλμπουμ που σηματοδοτεί προφανώς και την επανασύνδεση τους, έχει τον τίτλο  Αnastasis  και μπορείτε να τον ακούσετε εδώ αποφεύγοντας τα βιαστικά συμπεράσματα..... όσο για το " Into The Labyrinth " είναι ίσως το ποιο μεστό χαρακτηριστικό τούς άλμπουμ.                              
                                                        
   

Jo Harman & Company *******

Smashing Pumpkins - Mellon Collie And The Infinite Sadness (1995)

Disc 1                                                             Disc 2
1   Mellon collie and the infinite Sadnes       Where Booys Fear to Tread
2   Tonight,  Tonight                                      Bodies
3   Jellon collie and the Infinite Sadness       Thirty-Three
4   Zero                                                          In the Arms of Rudy
5   Here Is No Why                                         1979
6   Bullet with Butterfly Wings                       Tales of the scorched Earth
7   To Forgive                                                Thru the Eyes of Rudy
8   Fuck You (An Ode to No One)                   Stumdleine
9   Love                                                          X.Y.U.
10 Cupid De Loocke                          We Only Come Out 
11 Galapogos                                                 Beautiful
12 Muzzle                                                       Lily (My one and Only)
13 Porcelina of the Vast Oceans                     By Starlight
14 Take me Down                                           Farewell and Goodnight


.
Μου λένε κάτι φίλοι, ότι αν δεν γράφεις τακτικά θα πάψουν να σε διαβάζουν και ειλικρινά δεν προσπαθώ να βρω την πηγή της ανάγκης που σε οδηγεί στην δημιουργία μιας προσωπικής ιντερνετικής σελίδας (μεγάλο θέμα για ανάλυση αυτό... ) εγώ τραγουδάκια βάζω και καμιά φορά γράφω και καμία μαλακία κοινωνικοπολιτική, όταν έχω όρεξη .Η σελίδα μου δεν είναι το σπίτι μου, είναι το κέφι μου που μοιράζομαι μαζί σας, όταν έχω χρόνο και διάθεση.Το απολογητικό μου σύνδρομο το κλείνω με ένα τραγουδάκι από το καταπληκτικό άλμπουμ των "Smashing Pumpkins"-Mellon Collie and the Infinite Sadness-                                                                       

Crosby, Stills & Nash (album 1969)

01. Suite: Judy Blue Eyes
02. Marrakesh Express
03. Guinnevere
04. You Don’t Have To Cry
05. Pre-Road Downs
06. Wooden Ships
07. Lady Of The Island
08. Helplessly Hoping
09. Long Time Gone
10. 49 Bye-Byes

void

Σε μια απόλυτη αφασία προσπαθώ να ξαναβάλω σε τάξη το ξεμονταρισμένο μου μυαλό που επίμονα αρνείται να συνθηκολογήσει με κάθε έννοια επανένταξης στον κόσμο της καθημερινότητας.Βασικό και κυρίαρχο θέμα σε κάθε επιστροφή μου είναι οι στιγμές που αισθάνομαι ότι η αληθινή ζωή κινείται πέρα από τα στενά όρια που την έχουμε αυτοβούλως υποτάξει, συλλέγοντας μικρά ανούσια "τίποτα" αποκλείοντας κάθε πλάγια πρόκληση του "νέου".
Θα 'θελα να βρεθεί στο δρόμο μου μια εξαίσια καινούργια ανατροπή να με πετάξει έξω από τον δρόμο, να με αφήσει διασπορούντα στην μέση του απόλυτου και του πουθενά. Θα ΄θελα κάποιος να με καταπλήξει, να με αποχαζέψει με μια εικόνα, ένα στίχο, ένα βλέμμα, ένα τυχαίο άγγιγμα....στην μέση του ακαθόριστου  τίποτα....  θα μου περάσει.....
                             

Coleman Hawkins Encounters Ben Webster (1959)

01. Blues For Yolande 6:49
02. It Never Entered My Mind  5:50
03. La Rosita 5:05
04. You'd Be So Nice To Come Home To 4:19
05. Prisoner Of Love 4:16
06. Tangerine 5:23
07. Shine On Harvest Moon 4:49

Dakhabrakha ~ Specially For You

Τους Dakhadrakha τούς ανακάλυψα πρόσφατα και ομολογώ ότι με ταξίδεψαν σε μια πρωτόγνωρη ηχητική διάσταση Ουκρανικής παραδοσιακής μουσικής, με σύγχρονα στοιχεία και επιρροές από διαφορετικές πηγές και κουλτούρες, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν νέες μουσικές τάσεις, από μια βαθιά καθηλωμένη μουσικά χώρα.
Ίσως είναι νωρίς να τούς αποκρυπτογραφήσεις καθώς τα κομμάτια τούς περιλαμβάνουν πολλά τελετουργικά στοιχεία και ρυθμούς διαφόρων εθνοτήτων, που τα ενσωματώνουν στα δικά τούς Ουκρανικά λαϊκά μοτίβα, αποπνέοντας πολλές φορές μια ακατέργαστη, πρωτόγονη μελωδικότητα.Οι Dakhadrakha δημιουργήθηκαν το 2004 στο Κίεβο και είναι ένα μουσικοθεατρικό κράμα της σχολής σύγχρονης τέχνης "Dakh"                                           
Προσωπικά ήταν ένα καλό ερέθισμα για να ασχοληθώ με μια χωρά που ήξερα ελάχιστα πράγματα και ως συνήθως ανοίγοντας ένα πορτάκι σου αποκαλύπτετε ένα νέο πορτάκι και...... πάει λέγοντας, κάτι σαν μπαμπούσκες.  
 

                                                        

Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979)

Ξέρεις πότε χάλασε το πράγμα....όταν εκείνος ο κρετίνος ο Perry Como τραγούδησε την Glendora...Άκου πτώμα να μαθαίνεις.....              

Sally Mann photography

www..sallymann.com

       

Roy Buchanan - Sweet Dreams: The Anthology

1. Baltimore (Charlie Daniels)  3:31
2. Black Autumn (Charlie Daniels)  4:25
3. The Story of Isaac (Leonard Cohen)  5:48
4. There'll Always Be (Charlie Daniels)  4:50
5. Sweet Dreams (Don Gibson) -3:32
6. Pete's Blue (Buchanan)  7:15
7. Five String Blues  (Buchanan)  6:25
8. Tribute to Elmore James (Buchanan)  3:25
9. After Hours (Mark Gordon, Erskine Hawkins, Avery Parrish)  6:14
10.Fly..Night Bird (Buchanan)  7:42
11.C.C. Ryder (Live) (Traditional)  6:49
12.My Baby Says She's Gonna Leave Me (Buchanan, John Harrison, Billy Price)  3:21
13.Ple ase Don't Turn Me Away (Buchanan, Billy Price)  4:47
14.Country Preacher (Joe Zawinul)  3:28
15.Wayfaring Pilgrim (Buchanan, Ed Freeman)  5:07

Sivert Høyem - Long Slow Distance (2011)

01.   Under Administration
02.   Long Slow Distance
03.   Give It A Whirl
04.   Warm Inside
05.   Animal Child
06.   Trouble
07.   Red On Maroon
08.   Blown Away
09.   Emotions
10.   Father'sDay
11.   Innovations

Για να είμαι ειλικρινής το "Moon Lading" (2009) δεν μου άρεσε και αυτό γιατί ανυποψίαστα περίμενα ότι θα ακούσω την πλησιέστερη παραλλαγή των Μadrugada,  μέγα λάθος ! Αν εξαιρέσω το "Shadows High Meseta" και το "Going For Gold" που είχαν κάτι να μου πουν, τα υπόλοιπα ήταν αδιάφορα με αποκορύφωμα την παρακινδυνευμένη διασκευή του "The House Of The Rising Sun". Σαφέστατα σου δίνει την αίσθηση της αποστιγματοποίησης από το σκοτεινό ήχο των Μadrugada σε πιο εύπεπτες, προσιτές επιλογές, οριοθετώντας κατά κάποιον τρόπο την μετά Μadrugada εποχή.
Το "Long Slong Distance" είναι η τελευταία δισκογραφική δουλειά του και ομολογουμένως την βρίσκω αρκετά καλή, αφού καταφέρνει να συνδυάσει επιτυχώς ένα νέο μουσικό ύφος, διατηρώντας εμφανή αρκετά όμορφα (Νορβηγική ηχητική καταχνιά :) στοιχεία του παρελθόντος.
Πληροφοριακά είναι το τέταρτο προσωπικό του άλμπουμ και ουσιαστικά το δεύτερο από την οριστική διάλυση των Madrugada.                   
                           

Simple Minds-Street Fighting Years (1989)

   1.   Street Fighting Years
   2.   Soul Crying Out
   3.   Wall Of Love
   4.   This Is Your Land
   5.   Take A Step Back
   6.   Kick It In
   7.   Let It All Come Down
   8.   Mandela Day
   9.   Belfast Child
  10.  Biko

ELECTRIC LITANY "TEAR" & "SAD PART"

Tear by Electric Litany

SAD PART by Electric Litany

Viktor Koen (ενας Θεσσαλονικιός που διαπρέπει)

Ένας διαφορετικός εικαστικός καλλιτέχνης που καταφέρνει να αποδώσει με απόλυτη ακρίβεια αναμιγνύοντας φωτογραφία, ψηφιακή επεξεργασία και σύνθεση στον υπολογιστή, (Photoshop)  τις φαντασιώσεις, τις εμμονές του νου και της μνήμης, σε ένα πλαίσιο υπερσύγχρονης πραγματικότητας. Η πολυσυλλεκτικότητα των εικόνων του συμβολίζουν με έναν καθαρά ανορθόδοξο παιδικό τρόπο την ανθρώπινη μετάλλαξη σε ένα πιθανόν απροσδόκητο μέλλον. Με επιφύλαξη θα τολμούσα να πω ότι είναι επηρεασμένος από το κίνημα steampunk (μπορείτε να το διαπιστώσετε στην ακόλουθη διεύθυνση Steampunk in Oxford ) σε μια διαφορετική προσέγγιση και νοοτροπία.
Ο εικονοποιός, εικονογράφος  Viktor Koen γεννήθηκε (1967) στην Θεσσαλονίκη όπου και πέρασε τα πρώτα μαθητικά του χρόνια με μια έκδηλη έφεση στα εικαστικά που θα τον οδηγούσε λίγο αργότερα στο να σπουδάζει στη  Bezalel Academy Arts and Design στην Ιερουσαλήμ για να συνεχίσει το μεταπτυχιακό του στο School of Visual Arts στην Νέα Υόρκη. Τελειώνοντας τις σπουδές του το 1992 και παρασυρόμενος από το σουρεαλιστικό ρυθμό της Νέας Υόρκης αποφασίζει να ζήσει και να εργαστεί στην μητρόπολη των ξέφρενων αντιθέσεων και των απόλυτων προοδευτικών τάσεων.
Σήμερα διδάσκει στη σχολή Parsons School of Design και είναι καθηγητής στο μεταπτυχιακό τμήμα του School of Visual Arts στην Νέα Υόρκη, δημιουργεί εξώφυλλα και εικόνες για μερικά από τα μεγαλύτερα περιοδικά και εφημερίδες, όπως Newsweek, NYTimes, Esquire , Random House κ.ά. Η δουλειά του έχει διακριθεί επανειλημμένα και εκτίθεται διεθνώς σε μουσεία και αίθουσες τέχνης. Αξίζει να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του www.viktorkoen.com
Έργα του φιλοξενούνται στο "Kalos&Klio Showroom" Τσιμισκή 96, από τις 10/5 ώς τις 8/6         

                         

RONNY JORDAN - The Quiet Revolution (1993)

1. Season for Change
2. In Full Swing
3. Slam in a Jam
4. Mr. Walker
5. Jackal
6. Come With Me
7. Morning After
8. Under Your Spell
9. Tinsel Town Listen
10. Vanston Place (Oo Am)

πολιτικές μπαρούφες....

Ομολογώ ότι κουράστηκα, κουράστηκα να ακούω μπαρούφες εμπλουτισμένες με μεταρρυθμιστικές απόψεις, κουράστηκα να βλέπω ματαιόδοξες φατσούλες, κουράστηκα να πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στο τίποτα και στο καθόλου και τέλος σιχάθηκα να αισθάνομαι ότι πρέπει να συμμετέχω σε κάτι συναινετικά, όταν ο παραλογισμός και ο ανορθολογισμός κυριαρχεί από την άκρα αριστερά έως και την άκρα δεξιά. Βαρέθηκα να καθρεφτίζομαι στην βιτρίνα ενός συστήματος που στηρίζεται σε θεσμικά κατοχυρωμένες παρανομίες. Βαρέθηκα τους πολιτικούς που το όραμα τους μεταλλάχθηκε σε όχημα ανάδειξης, τακτοποίησης και πρόσβασης στον κρατικό "παράδεισο". Μισώ την έκφραση "έχουμε τη λύση" διότι τα κόμματα μεταπολιτευτικά δουλέψανε "συλλογικά" για να μην υπάρχουν πλέον λύσεις και τώρα ως αναδυόμενες παρθένες από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, υπόσχονται να σώσουν αυτό που με τόση μαεστρία κατέστρεψαν. Καλούμεθα στην ουσία  να επιλέξουμε μια ανύπαρκτη λύση που θα μας οδηγήσει σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα και μεις ψυλλιασμένοι, μουδιασμένοι, άλλη μια φορά θα αρκεστούμε στην μπαρουφολογία των κομμάτων, χωρίς αντίδραση κρατώντας το σημαιάκι μας περήφανα, θα δείχνουμε στο παιδί μας την Ελλάδα του "ομορφάντρα μου" την Ελλάδα της "Τασούλας".                                                                                                                   

Iggy Pop - Livin On The Edge Of The Night 1989

1. Livin On The Edge Of The Night
    2  Passenger
    3. Nightclubbing
    4. China Girl                                                                                 

 Ίσως ένας από τους εκκεντρικότερους καλλιτέχνες της δεκαετίας του 60 που χωρίς κανένα αντικαθεστωτικό μανιφέστο και με το δάχτυλο μονίμως ακουμπισμένο στο κουμπί της αυτοκαταστροφής, κατάφερε να καθιερωθεί ως ένα στοιχείο ανατροπής δημιουργώντας από το τίποτα ένα ολόκληρο κίνημα.

 Την εποχή που οι άλλες μπάντες συγκεκαλυμμένα προσπαθούσαν να κάνουν αναφορές στο LSD με ταξιδιάρικους μεταφυσικούς στίχους,ο Iggy μεταμορφωνόταν στην black άποψη των πραγμάτων, με ακραίες σκηνικές παρουσίες, με έναν ακατέργαστο και αυθόρμητο ήχο και στίχο, που θα λειτουργούσε ως καταλύτης σε αυτό που ονομάστηκε αργότερα punk rock.
Αν και η ουσιαστική μουσική του καριέρα ξεκινά το 1977, έχει δώσει το στίγμα του από το 1967 δημιουργώντας τους "(Psychedelic) Stooges" με τον Ron Asheton (κιθάρα) τον Ron Scott (ντραμς) και τον Dave Alexander (μπάσο) και αυτό που θα μείνει στην ιστορία δεν είναι τόσο τα τρία LP που συνολικά ηχογράφησαν (και πήγαν άπατα) μέχρι και την οριστική διάλυση τους το 1974,όσο η επιεικώς νέα τάση σκηνικής παρουσίας ενός μουσικού που πέρα από τις χρήσεις και τις καταχρήσεις είχε τον τρόπο να εκστασιάζει το κοινό του με αδιανόητες ακρότητες αποδεικνύοντας ότι η μουσική μπορεί να παίζει πολλές φορές σε έναν δεύτερο σκηνικό πλάνο.

Αναμφισβήτητα τα επόμενα χρόνια παρά την εξάρτηση του από την ηρωίνη και τις κατά καιρούς μουσικές του παύσεις, σε μια σόλο καριέρα πλέoν, κατάφερε να αποδείξει με μια σειρά από πετυχημένα άλμπουμ"Real Wild Child" Single 1986,"Blah Blah Blah" 1986, "Brick By Brick" 1990, πόσο ιδιαίτερος στην πραγματικότητα καλλιτέχνης είναι.Ο Iggy Pop εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό του μέχρι σήμερα με νέες δισκογραφικές δουλειές "Beat'Em Up 2001,"Skull Ring" 2003,"Preliminaires" 2009, όσο για την σκηνική του παρουσία, είναι ελαφρώς λιγότερο καταστρεπτική και απεχθής από τριάντα χρόνια πριν.

Charles Bukowski (καμιά φορά η αλήθεια είναι κυνική και μεθυσμένη...)

Kenny Burrell midnight blue (1967)

1. Chitlins con Carne  5:30
2. Μule (Burell,Major Holley,Jr.)  6:56
3. Soul Lament  2:43
4. Midnight Blue  4:02
5. Wavy Gravy  5:47
6. Gee Baby, Ain;t I Good to You  4:25
7. Saturday Night Blues  6:16
8. Κenny'sSound  4:43
9. K Twist  3:36


Μια καταπληκτική συνεργασία του Kenny Βurrell με τον σαξοφωνίστα Stanley Turrentine, τον μπασίστα Major Holley,τον ντραμίστα Bill English και τον κονκανίστα Ray Barretto σε ένα θαυμάσιο μείγμα μουσικής αρμονίας που σε οδηγεί αβίαστα στις πιο δυσδιάκριτες και βαθύτερες αποχρώσεις της blues/jazz μουσικής χωρίς κανένα παραπάτημα, χωρίς τίποτα το περιττό.
Ο εν ζωή Kenny Burrell δεν είναι ένας τυχαίος μουσικός,γεννήθηκε το 1931 στο Ντιτρόιτ και θεωρείται ένας από τους καλύτερους sideman(μουσικός που δεν είναι τακτικό μέλος συγκροτήματος) jazz κιθαρίστες της εποχής του. Το χαλαρό,άνετο αλλά και γεμάτο αυτοπεποίθηση ερμηνευτικό του στυλ τον καθιερώνει το 1951 στο πλευρό του Dizzy Gillespie ως sideman κιθαρίστα για να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια συνεργασίες με αστέρια όπως John Coltrane,  Gil Evans, Sonny Rollins, Jimmy Smith....
Στο συγκεκριμένο άλμπουμ θεωρώ ότι καταθέτει το δικό του όραμα, απόλυτα σωστά πλαισιωμένο από ιδιαίτερους μουσικούς, συμπυκνωμένο σε εννέα αριστουργήματα.               
                                   



                                                                   

Supertramp Indelibly Stamped (1971)

1 - Your Pappa Don't Mind

2 - Travelled

3 - Rosie Had Everythng Planned

4 - Remember

5 - Forever

6 - Potter

7 - Coming Home to See Me

8 - Times Have Changed

9 - Frined In Need

10 - Aries                                                                                                                                                              Αν και γίνανε απόλυτα γνωστοί με το Breakfast in America (1979) η ανορθόδοξη πορεία  τους ξεκινά το 1969 με ένα πολυάριθμο γκρούπ ονόματι Daddy. Τον επόμενο χρόνο μετονομάζονται σε Supertramp και κυκλοφορούν τον πρώτο τους ομώνυμο LP χωρίς ιδιαίτερη ανταπόκριση από το Βρετανικό κοινό που ακόμα παραληρεί στους ρυθμούς του "Come Together". Το 1972 κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο Indelibly Stamped που αν και είχε το στίγμα της επιτυχίας η μικρή ανταπόκριση και οι ενδεχόμενες προστριβές οδηγούν στην διάλυση του συγκροτήματος για να μετασχηματιστεί λίγο αργότερα με νέα μέλη και μια καινούρια υφή ήχου.
Αυτό που χαρακτηρίζει τους Supertramp είναι η δεκαετία μέχρι το 1982 και τα πέντε LP που κυκλοφόρησαν στο διάστημα αυτό, μέχρι και την διάλυση τους. Θα ήθελα να ξεχωρίσω τους δυο πρώτους δίσκους του συγκροτήματος σαν ιδιαίτερους και σαφώς ξεχωριστούς, για τα δικά μου τουλάχιστον αυτιά, που μπορούν να αντιλαμβάνονται πλέον, την ποιότητα από την εμπορικότητα.....  
- Roger Hodgson / acoustic, lead and bass guitar, vocal
- Frank Farrell / bass guitar, piano, accordion, harmony, vocal
- Rick Davies / keyboards, harmonica, vocals
- Kevin Currie / percussion
- Dave Winthrop / flute, sax, vocal                                                                                                                                                  

Joan Jett - Crimson And Clover

Photographs by Cristina Otero

Night Ark - Moments (1988)

Με λίγα λόγια, καταπληκτικός και αν τον βρείτε αγοράστε τον, θα σας συντροφεύει σε διάφορες στιγμές, με χαλαρούς, ταξιδιάρικους,παραδοσιακούς ήχους της Μέσης Ανατολής, εμπλουτισμένους με στοιχεία της rock και της jazz, δείχνοντας πώς η μουσική μπορεί να προχωρεί, διατηρώντας τα ατομικά και πολιτισμικά στοιχεία της. Είναι από τα λίγα άλμπουμ που διατηρούν εκείνη την μαγιά της απλότητας τόσο αρμονικά δεμένα με την ευαισθησία του καλλιτέχνη που ειλικρινά έχεις την αίσθηση ότι δεν χρειάζονται πάνω από δυο σωστά βαλμένες νότες για να σου ερεθίσουν την ψυχή.
Ιδρυτής και βασικό στέλεχος του κουαρτέτου των Night Ark είναι ο Αρμένιος Ara Dinkjian που μαζί με τον Arto Tuncboyaciyan τον Armen Donelian και τον Αμερικάνο Μarc Johnson το 1985, δημιουργούν τους «Night Ark» ηχογραφώντας στην εικοσιπεντάχρονη πορεία τους συνολικά 5 δίσκους, “Picture”(1986), “Moments”(1988), “In Wonderland”(1998), “Petals On Your Path”(1999), “Treasures”(2000). 
 

Yello - Mean Monday

Cowboy Junkies - Baby Please Don't Go

Le Butcherettes - ( New York )

Ο προφανής λόγος που το ανέβασα, δεν είναι τόσο το κατά τα άλλα συμπαθητικό τραγουδάκι των Le Butcherettes, όσο η παροξυσμική παρουσία της Τeri Gender Bender  που την χαρακτηρίζει όχι μόνο στο συγκεκριμένο τραγούδι  (New York) αλλά γενικά στην κάθε εμφάνιση της διαφοροποιώντας την από το γλυκανάλατο στυλ πολλών τραγουδιστριών. Πληροφοριακά το debut album των La Butcherettes κυκλοφόρησε με τίτλο SIN SIN SIN και τα συμπεράσματα δικά σας.
                   

CASABLANCA

Ένα από τα 184 μικρά και ουχί σημαντικά πράγματα που πρέπει να έχεις κάνει στην ζωή σου, για να μπορείς να αναφωνήσεις κάποια στιγμή "ρε αδερφέ άξιζε τον κόπο αυτή η διαδρομή" είναι να έχεις δει εκτός των άλλων την καταπληκτική ταινία του Michael Curtiz "Casablanca".
Γυρισμένη το 1942 μας μεταφέρει στην ομώνυμη Γερμανοκατεχόμενη Γαλλική αποικία που συναθροίζεται από κάθε είδους επίδοξων επαναστατών, απατεωνίσκων, φυγάδων και συγχρόνως να αποτελεί το τελευταίο σύνορο για όσους επιθυμούν να απαλλαγούν από την ναζιστική επιβολή και να πετάξουν προς την ελευθερία την απόλυτα ταυτισμένη με την λέξη America.
Οι καταπληκτικές ερμηνείες τόσο του Humphrey Bogard όσο και της Ingrid Bergman αποτελούν το δυνατό χαρτί της, που δικαίως την καθιστούν μια από τις αξιολογότερες ταινίες όλων των εποχών.       
Σαφώς ο βασικός κορμός της βασίζεται σε μια πικρή ερωτική ιστορία που σε ταξιδεύει σε εκείνα τα απόλυτα πάθη, τα τόσο ξεχασμένα για την εποχή μας....    

Bruce Springsteen-(Missing)-(State Trooper)

Julee Cruise - "Floating Into The Night"

     01 Floating (4:55)
02 Falling (5:24)
     03 I Remember (4:13)
     04 Rockin' Back Inside My Heart (5:48)
     05 Mysteries of Love (4:29)
     06 Into the Night (4:44)
     07 I Float Alone (4:35)
     08 The Nightingale (4:57)
     09 The Swan (2:32)
     10 The Word (6:37)

Minor Swing - Django Reinhardt & Stéphane Grappelli

Vika Yermolyeva

Ένα ταλαντούχο πλάσμα που ειλικρινά σε αφήνει άλαλο με την μαεστρία που καθηλώνει στα πλήκτρα του πιάνου της κομμάτια όπως το Master of Puppets των Metallica και όχι μόνο. Αδιαφορώντας για την πολυπλοκότητα της metal μουσικής, αποδίδει με έναν δικό της τρόπο, χαϊδεύοντας κάτι που είδη ξέρεις, με μια αρτιότητα που σε κάνει να ξεχνάς ακόμα και την αρχική του εκτέλεση. Αξίζει να την αναζητήσετε στο You Tube.           

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ... άσχετο

Πρώτη φορά έχω την αίσθηση ότι το "καλή χρονιά" που ευχόμαστε εμπεριέχει και ψήγματα φόβου και ίσως είναι λογικό, καθώς επικρατεί μια ακαθόριστη ησυχία, μια "παύση" που δεν ακούς τίποτα, δεν γίνετε τίποτα, που όλοι είναι κλασμένοι και κάτι περιμένουν, μα το σαπούνι επιμένει και περιμένει υπομονετικά κάποιος να σκύψει να το πιάσει.

-Άσχετο, το πόσο χάρηκα τον Κάρολο στα Θεοφάνεια με το στυλάκι  της υπέργηρης διακορευμένης παρθένας και τον Γκλέτσο σε στυλ tremolo arm "για την Ελλάδα ρε γαμώτο" δεν λέγετε.

-Άσχετο, το να σε βαπτίσουν Κάρολο πριν από 80 χρόνια στα Γιάννενα,  αυτό πάλι πως σου φαίνεται? και επειδή το'ψαξα το θέμα σας πληροφορώ ότι το "χαρισματικό" ονοματάκι του υπέργηρου οφείλετε στον Αυστριακό σοσιαλιστή Καρλ Κάουτσκι φίλο και οπαδό του νονού, στρατηγού Βλάχου και χεστήκαμε.


-Άσχετο, τελευταία με πιάνει μια βασιλοχουντική ανεξήγητη  διάθεση, να το πω στο γιατρό μου ή να το κάνω γαργάρα?? Είναι και αυτά τα όνειρα στυλ Βαμβακούλας που με τρομάζουν και δεν ξέρω τι να κάνω.

Ειλικρινά, θα ήθελα το ασυνείδητο του μυαλού μου να κυριαρχούσε της λογικής μου και ακόμα θα ήθελα το αισιόδοξο να είναι πιο δυνατό από την κάθε πεσιμιστική μου διάθεση και να μπορώ να γίνομαι ψεύτης, θεατρίνος, αρλεκίνος. Χρόνια πολλά και καλή χρονιά...                        

Christina Perri - Jar of Hearts