Wim Mertens "Stratégie De La Rupture" (1991)

01   Darda
02   Wia
03   Jaat
04   Houfnice
05   Hufhuf
06   Iris
07   Humvee
08   Kanaries
09   Far
10   Slam
11   Karet
12   Keed

Από τούς Suicide στον Mertens σίγουρα υπάρχει μια σχετική απόσταση, από την ωμή μινιμαλιστική ένταση στην ευαίσθητη μινιμαλιστική σύνθεση, αυτό όμως που πραγματικά με τρομάζει στον Βέλγο μουσικοσυνθέτη είναι η πολυπραγμοσύνη του. Εκτός το ότι έχει σπουδάσει κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες καθώς και μουσικολογία, είναι πιανίστας, συνθέτης, κόντρα τενόρος, συγγραφέας, και έχει να επιδείξει περισσότερες από 50 μουσικές κυκλοφορίες σε διάστημα 32 χρόνων με πολυάριθμες εμφανίσεις είτε σόλο με το πιάνο του, είτε με ορχήστρα δωματίου, είτε πάλι συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας.
Το πρώτο του άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1980  "For amusement only" αλλά ευρύτερα γνωστός έγινε το 1987 γράφοντας μουσική για την ταινία The Belly of the Architct
Θα επιλέξω το "Strategie De La Rupture" ως ένα πολύ ιδιαίτερο και πολύ αγαπημένο μου άλμπουμ.          

Suicide [First Aldum] 1977

1  Ghost Rider

2  Rocket U.S.A.
3  Cheree
4  Johnny
5  Girl
6  Frankie Teardrop
7  Che
8  Cheree ( Remix)
9  Keep Your Dreams

Σίγουρα το αυτοκτονικό όνομα του γκρουπ σε προϊδεάζει λίγο περίεργα, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό στο να σε αποτρέψει να σταθείς σε ένα δίδυμο (Alan Vega και Martin Rev) της πρωτοεμφανιζόμενης punk σκηνής, στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα, που επηρέασε καθοριστικά στην εξέλιξη αυτού του νέου μουσικά ανατρεπτικού κινήματος. Το περίεργο είναι ότι όλη αυτή  η μινιμαλιστική μουσική τους διάσταση την ξεδιπλώνουν μέσα από ένα "farfisa μέσο ενός fuzzbox"  (κάτι σε αναλογικό synth της εποχής)  μόνο, δημιουργώντας ένα μουσικό χάος ακαθόριστων οργάνων,απόλυτα συμπλεύσιμο με την φωνή του Alan Vega.

Το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ είναι το καλύτερο γνωστό τους, και θεωρείται ως ένα κλασικό και συγχρόνως ένα σημείο αφετηρίας για τη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική.

    

Kenton Nelson (artist)

www.kentonnelson.com