Σε μια απόλυτη αφασία προσπαθώ να ξαναβάλω σε τάξη το ξεμονταρισμένο
μου μυαλό που επίμονα αρνείται να συνθηκολογήσει με κάθε έννοια
επανένταξης στον κόσμο της καθημερινότητας.Βασικό και κυρίαρχο θέμα σε
κάθε επιστροφή μου είναι οι στιγμές που αισθάνομαι ότι η αληθινή ζωή κινείται
πέρα από τα στενά όρια που την έχουμε αυτοβούλως υποτάξει, συλλέγοντας μικρά ανούσια "τίποτα" αποκλείοντας κάθε πλάγια πρόκληση του "νέου". Θα 'θελα να βρεθεί στο δρόμο μου μια εξαίσια καινούργια ανατροπή να με πετάξει έξω από τον δρόμο, να με αφήσει διασπορούντα στην μέση του απόλυτου και του πουθενά. Θα ΄θελα κάποιος να με καταπλήξει, να με αποχαζέψει με μια εικόνα, ένα στίχο, ένα βλέμμα, ένα τυχαίο άγγιγμα....στην μέση του ακαθόριστου τίποτα.... θα μου περάσει.....
