Υπάρχουν στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας μια σειρά θεμάτων που περιβάλλονται από μια ακαθόριστη, γκρίζα συνωμοτικότητα που κανείς δεν τόλμα να διαταράξει φοβούμενος ενδεχομένως είτε τις συνέπειες, είτε την διαστρέβλωση του διαχειριζόμενου θέματος, από μια καθεστηκυία τάξη που έχει την απίθανη ικανότητα να παραποιεί, να ευτελίζει και ουσιαστικά να αδρανοποιεί τα πάντα. Έτσι παραμένουμε μια χώρα με ασταθή δικαιοσύνη, με χειραγωγούμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, με παρωχημένο σύστημα παιδείας (δείτε Νορβηγικό μοντέλο) με ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική, με ένα άθλιο σύστημα υγείας και γενικότερα ένα κρατικό μηχανισμό διάτρητο και δέσμιο της διαπλοκής.
Τα πολιτικά κόμματα παύει να τα διακρίνει η πολιτική ιδεολογία και μέσα από συμμαχίες και συγκυβερνήσεις νέμονται την ανυπαρξία τους στην βιτρίνα ενός συστήματος που παράγει τόσα ώστε οριακά να επιβιώνει.
Η παρωχημένη κομουνιστική ιδεολογία εκφέρεται στα κανάλια ως προοδευτικός λόγος και η εκκλησία αποκτά δύναμη και πολιτική άποψη με τον καθοδηγούμενο μεταφυσικό της λόγο. Οι περίφημοι γόνοι της "ανικανότητας" ως θετοί υιοί της δημοκρατίας ο ένας παίζει "νιτέντο" στην Ραφήνα και ο άλλος οσονούπω θα διδάσκει σε κάποιο πανεπιστήμιο στο Αρκάνσας, όσο εμείς θα περιμένουμε τον επόμενο Μεσσία να μας....
Μήπως τελικά η μεταρρύθμιση του κράτους ξεκινάει από τον πολίτη και όχι από τους παραμυθοδιαφωτιστές της πολιτικής? Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τα πολιτικά μας κριτήρια και να πάψουμε να ψηφίζουμε με γνώμονα αν ο Καντερές λέει καλά τον καιρό ή ο Ανατολάκης βάζει ωραία γκολ? Μήπως πρέπει να αφήσουμε την έπαρση του ηγήτορα, γεννήτορα του παγκόσμιου πολιτισμού και να τρέξουμε να προλάβουμε το τρένο που χάνουμε? Μήπως πρέπει επιτέλους να τους τιμωρήσουμε.......
1. New York [Frank Sinatra] 
8. I Believe In You [Bob Dylan] 
Για πολλούς οπαδούς της κλασικής μουσικής ο όρος "crossover"είναι μη αποδεχτός, ωστόσο ο ταλαντούχος, εικοσιοκτάχρονος βιολιστής David Garrett που θεωρείται ως ο νεότερος καλλιτέχνης κλασικής μουσικής με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, πιστεύει ότι είναι ένας θαυμάσιος τρόπος "προσέγγισης" νέων ακροατών που παραδοσιακά δεν συνδέονται με την κλασική μουσική. Αποτέλεσμα αυτής της άποψης είναι το νέο του άλμπουμ "Rock Symphonies"(2010) προτρέποντας να τον ακολουθήσουμε σε ένα πρωτοποριακό μουσικό ταξίδι που διασχίζει και συγχρόνως ενώνει με μοναδικό τρόπο την κλασική με την rock μουσική. Μέσα σε αυτό το ανθολόγιο μουσικών ανατροπών θα συναντήσουμε τους Led Zeppelin,"Kashmir"- Aerosmith,"Walk This Way"- Metallica,"Master of Puppets"- Nirvana,"Smells Like Teen Spirit"- Guns N' Roses,"November Rain"- τον Jimi Hendrix "Little wing"-και για μεγάλη μου έκπληξη τον δικό μας Ζορμπά που τουλάχιστον για μας έχει μια ιδιαίτερη σημασία.
